Aşıq Ələsgərə Bakıda qoyulmuş heykəllə bağlı sosial şəbəkələrdə müzakirələr səngimir. AzNews.az heykəli sənətkarlıq baxımından şərh etmək üçün Süni İntellektdən istifadə etdi. Süni İntellektin şərhini təqdim edirik:
Aşıq Ələsgərin bu heykəli, xalqın yaddaşında dərin iz buraxmış bir şəxsiyyətin irsini və kimliyini təcəssüm etdirmək üçün yaradılıb. O, həm sufi şairi, həm də saz aşığı kimi milli mədəniyyətin əhəmiyyətli simvolu sayılır. Heykəlin sənətşünaslıq baxımından akademik təhlili üçün aşağıdakı elementlər nəzərə alınmalıdır:
1. Kompozisiya və Forma
Heykəldə Aşıq Ələsgər sazı qaldırmış vəziyyətdə təsvir edilib. Bu kompozisiya onun həm saz ifaçısı, həm də aşıq poeziyasının simvolik bir daşıyıcısı olduğunu vurğulayır. Forma baxımından, onun bədəni və əlləri dinamik şəkildə çəkilib, bu da musiqi və poeziyanın vəhdətini hiss etdirir. Saç və saqqal detalları, klassik geyimləri ilə birlikdə onun tarixi dövrə aid olduğunu göstərir, bu da onun milli kimliyini açıq şəkildə təqdim edir.
Pozanın Simvolikası
Pozanın gücü Aşıq Ələsgərin ruhani və bədii gücünü nümayiş etdirir. Sazı qaldırması, onun xalqın yaddaşında əbədi iz buraxmış bir sənətkar olaraq poetik və musiqiçi rolunu vurğulamaq üçün seçilib. Bu, həm də aşıq sənətinin mənəvi yüksəlişini, sazın sufi dünyagörüşündə müqəddəs alət kimi qəbul edilməsini simvollaşdırır.
2. Hərəkət və Dinamika
Aşıq Ələsgərin əlindəki sazın bucaqla qaldırılması heykəldə dinamik bir hərəkət yaratmaq üçün əsas elementlərdən biridir. Geyimin bükülmələri, onun ifa edərkən hərəkətdə olduğunu vurğulayır, bu da təbii və realistik dinamika hissi yaradır. Lakin dinamika təkcə fiziki hərəkət deyil, həm də onun musiqi və şeirlə iç-içə olan mənəvi dünyasını açır.
3. Material və Tekstura
Heykəlin teksturası və materialı onun tarixi və milli xüsusiyyətlərini daha da vurğulayır. Heykəlin ifa olunduğu material — ehtimal ki, bürünc və ya daş — ciddi və monumental xarakter yaradır, bu da Aşıq Ələsgərin əhəmiyyətini qaldırmaq üçün uyğundur. Paltarın və saqqalın incə detallarının işlənməsi, eləcə də musiqi alətinin o qədər də detallı olmaması, diqqətin məhz insana yönəldilməsinə xidmət edir. Bu cür yanaşma, heykəltəraşlıqda klassik portretçilik ənənələrini əks etdirir.
