Üzrü qəbahətindən betər...

Üzr istəmək çox doğru olaraq yüksək mənəvi dəyər sayılır. İnsan üzr istəyirsə, demək, onun daxilində abır-həya və əməllərini kontrol edən “mən məsuliyyəti” var. Təəssüf ki, bu yüksək, ali keyfiyyət hər kəsdə yoxdur. Bundan məhrum qalan adamlar özləri və cəmiyyət qarşısında hansısa bir cavabdehlik daşımadan abırlarına kor deyib mənasız ömür sürürlər. 

Belə görünür ki, üzr istəmək qabiliyyəti Azərbaycandakı redikül müxalifət düşərgəsində təmsil olunanlarda da yerli-dibli yoxdur. Ən azından özünü rediküllər yığnağının öndəgedəni adlandıran AXCP sədri Əli Kərimlinin və onun çiyindaşlarının müxtəlif məsələlərə yanaşmalarda dirəniş ortaya qoymaları, bu gün ifadə etdikləri fikirləri sabah vəziyyət dəyişəndə başqa cür yozmaları, özlərini, necə deyərlər, sudan quru çıxartmaq üçün yaxa cırmaları belə qənaətə gəlməyə əsas verir. Bir qədər bundan əvvəl “Yeni Azərbaycan” qəzetində Əli Kərimli və ətrafındakı bir neçə antimilli ünsürün Azərbaycan xalqından üzr istəməli olduğu barədə yazı dərc etmişdik . “Rediküllər üzr istəyəcəklərmi?” sərlövhəli yazımıza Əli Kərimlidən, Qənimət Zahiddən və digərlərindən reaksiya çox gecikmədi. AXCP sədri Qənimət Zahidlə internet üzərindən onlayn dilləşmədə siyasi etika nümayiş etdirmək və üzr istəmək əvəzinə, özünü “haqlı” çıxarmaq üçün növbəti cəfəng iddialar səsləndirib ki, bu da üzrü qəbahətindən betərdir.

Bəhs olunan məqalədə biz hansı məqamlara toxunmuşduq? Çox həssas məqamlara. Azərbaycan xalqının düz üç onillik ərzində ürəyinin başında gəzdirdiyi ümummilli ideyamızdan bəhs etmişdik. Əli Kərimli, Cəmil Həsənli, Gültəkin Hacıbəyli, filankəs O. qızı, Qənimət Zahid və digər bu kimi antimilli ünsürlərin bir zamanlar “Azərbaycan heç vaxt öz torpaqlarını azad edə, işğal faktını aradan qaldıra bilməyəcək” iddiaları səsləndirdiklərini, bununla da cəmiyyətə, xalqımıza inamsızlıq hissi aşılamağa çalışdıqlarını xatırlatmışdıq. Bəli, keçmiş Dağlıq Qarabağ münaqişəsinə, 30 il davam edən işğal faktına yanaşmada rediküllərlə Azərbaycan xalqının və dövlətinin mövqeyi heç vaxt üst-üstə düşməyib. Cəmiyyətin torpaq təşnəsini, dövlətin ərazi bütövlüyünün təmin olunmasını hədəfləyən ardıcıl siyasətinə rəğmən, rediküllər ümummilli ideyamızı da manipulyasiya predmetinə çevirərək özlərisayağı tərzdə bulanıq suda balıq tutmaq istəyirdilər. Əli Kərimli və digərləri ötən əsrin doxsanıncı illərinin əvvəllərində torpaqlarımızın işğalına görə özlərinin məsuliyyət daşımadıqları görüntüsünü yaratmağa çalışırlar. Halbuki onların belə bir məsuliyyəti var. Məhz Əli Kərimlinin dövlət katibi vəzifəsini tutduğu iqtidar ölkənin müdafiəsi, ordu quruculuğu, haqq səsimizin beynəlxalq birliyə çatdırılması üçün lazım olan tədbirləri görmədi. Belə olan halda Əli Kərimli hansı arqumentlərlə özünü məsuliyyətdən kənarda hiss edə bilər? O isə günahlarını etiraf etmək, üzr istəmək əvəzinə, yuxarıda xatırlatdığımız səslənmələri ilə insanlara inamsızlıq, işğal faktı ilə barışmaq hissi aşılamağa çalışırdı.

Ölkənin ərazi bütövlüyünün və suverenliyinin bərpasının məsuliyyət yükünü məhz Azərbaycan hakimiyyəti öz üzərinə götürmüşdü. Ölkəmiz böyük hədəfə nail olmaqdan ötrü addım-addım irəlilədi və ərazi bütövlüyünü qarış-qarış təmin etdi. Xalq və dövlət birləşərək haqq, ədalət müharibəsi apararkən də başda Əli Kərimli olmaqla bütün rediküllər  - altını cızaraq yazırıq - yenə də cəmiyyəti çaş-baş salmaqla, düşmən dəyirmanına su tökməklə məşğul oldular. Xatırlayaq: 44 günlük müharibənin elə ilk günlərindəcə 50 partiya  ölkənin siyasi rəhbərliyi ilə həmrəylik bəyanatı imzaladı. Bu, ümumi işimiz üçün çox vacib siyasi qərar idi. Ancaq bu dəfə də Əli Kərimli başının dəstəsi ilə “həmrəylik bəyanatından” kənarda qaldı. Azərbaycanın ərazi bütövlüyü uğrunda qətiyyətli haqq mübarizəsinə qalxmasından pəjmürdə qalan bir rediküllər idi, bir də Qərbdəki Azərbaycanafob dairələr.

AXCP sədri Əli Kərimli Qənimət Zahidlə onlayn dilləşməsində sülhməramlı kontingentin ərazilərimizdən çıxmasına da tərs baxış ifadə edib. O, bu məsələdən bəhs edərkən dövlətin və iqtidarın ünvanına “özlərini elə aparırlar ki, guya, böyük bir iş görüblər” deyir. Bu, açıq-aşkar absurd, qərəzli və riyakar yanaşmadır. Azərbaycan hakimiyyəti ölkəni, xalqı geosiyasi ziddiyyətlər burulğanından qansız-qadasız, itkilərsiz çıxarmaq üçün fəal və doğru diplomatiya aparır, milli mənafeyimizi qoruyur və nəticə qazanır. Əli kərimlilər isə diplomatiyaya hələ də “uşaq oyunu” kimi yanaşır. Görəsən, rediküllərin utanmaq, məsuliyyət hiss etmək və nəhayət üzr istəmək hissləri nə vaxt oynacaq? Ümumiyyətlə, bu, baş verəcəkmi?

MÜBARİZ