Bakı, 23 may, Anara Axundova, AZƏRTAC
“Ay, salam, Naza! Yaxşıyam, sən necəsən?” Şimamoto kimi tanınan və Azərbaycanın ən populyar, uğurlu blogerlərindən biri olan Elxan Xələfovun videosu çox vaxt bu sözlərlə başlayır. Onun Şimamoto ana, onun ailəsi, qonşuları, rəfiqələri, manikürçü Yeganə, musiqi müəllimi və digər personajlar haqqında həyati, ani ötüb keçən, bəzən tikanlı, amma həmişə xeyirxah və müəyyən dərəcədə doğma videoları auditoriyanın diqqətini cəlb edir. Yeri gəlmişkən, Elxanın abunəçiləri təkcə Azərbaycanda deyil, həm də xarici ölkələrdə yaşayırlar. Onların hamısı Şimamotonu sevimli Bakı blogeri adlandırır.
Elxan Xələfov AZƏRTAC-ın müxbiri ilə söhbətində qazandığı uğurun səbəbi barədə danışır və blogerliyə yeni başlayan gənclərə faydalı məsləhətlər verir.
-Elxan, bir vaxtlar məktəbə hazırlaşan 9-cu sinif şagirdi olan qız haqqında video şəbəkədə böyük əks-səda doğurdu. Mənim üçün maraqlıdır, sonra nə baş verdi? İstənilən blogerin rilsi milyon səviyyəsinə çata bilər, bəs sonra bununla nə etməli? Təsadüfi uğuru necə qoruyub saxlamalı?
- Bu, mənim timsalımda təsadüfi uğur deyildi. Mən hədəfə doğru şüurlu şəkildə gedirdim. Nəticələrə gətirib çıxaran aydın bir hərəkət sistemim var və bu, sübut edilib. Əlbəttə, “uçan rilslər" də var, lakin hamısı sistemdə birlikdə işləyir. Həm də bu sistemə uyğun olaraq böyüməyə davam edirəm. Sistem necə işləyir? Hədəfə götürdüyünüz auditoriyanızı axtarırsınızsa, çoxlu videolar çəkirsiniz, əlbəttə ki, biznes məsələsindən danışmırıq, amma adi olanlarla bağlı bu, vacibdir. On dörd yaşımdan yutub kanalımı idarə edirəm. Orada çox müxtəlif videolar var. Bir vaxtlar marketinq, filmlər, personajlara bağlı olmayan sadə yumor haqqında kanalım var idi və birdən-birə, valideynlərlə münasibətlər haqqında çəkilişlər başladı. Bu, mənim mövzumdur.
-Yumor çox mürəkkəb janrdır. Məncə, fudbloger olmaq daha asandır...Necə phdəsindən gəlirsiniz?
- Mənim qrafikim var. Şimamotonun anası haqqında gündə 20 video çəksəydim, dəli olardım (gülür). Baxmayaraq ki, tez-tez mənə yazırlar: “Elxan, biz sənin videolarını hər gün gözləyirik!” Amma başa düşməlidirlər ki, mən hər şeyi özüm edirəm. Çəkiliş meydançasında ssenarist, prodüser, redaktor, vizajçı, rejissor olanda vəziyyət başqadır... Bütün bunlar məndə yoxdur, mən “bir nəfərlik orkestrəm”. Yenə də aydın şəkildə qurulmuş sistemim var; həftədə bir dəfə oturub video çəkirəm. Bu gün bütün sevdiklərimdən xahiş edirəm ki, mənə mənfi xəbərlər göndərməsinlər. Mənim yaxşı əhvali-ruhiyyəm olmalıdır. Qəhvə içirəm, ssenari tərtib edirəm, rola alışıb çəkilişlərə başlayıram.
-Bildiyim qədər, sizə ideyaları haradan götürdüyünüz barədə tez-tez suallar verirlər. Aydındır ki, nəyisə gizlicə görmək, ona qulaq asmaq, ailə mühitində onun şahidi olmaq mümkündür. Amma həm də elə etmək lazımdır ki, bu, inandırıcı, gülməli olsun. Qəhrəmanlarınızı necə hazırlayırsınız, öz üzərinizdə necə işləyirsiniz? Bəlkə ayrıca aktyor kurslarına gedirsiniz?
-Mənim analitik düşünmək qabiliyyətim var. Bu, həm marketinqdə, həm də şəxsi kanalımda mənə kömək edir. Təsadüfən yanımda hansısa ailə və ya məni maraqlandıran biri görünsə, sadəcə olaraq həmin adamı müşahidə etməyə başlayıram, görüm nə edir, nələr olur, yəni, gülüş doğura bilərmi? İnsanlar daha sonra videolarımda özlərini güzgüdəki kimi görürlər və bunu bəyənirlər. Təəssüf ki, hələ aktyorluq kurslarına getmirəm, amma bu müsahibədən sonra kastinqə qaçacağam. Bu, reklamdır, onlara emosional insan lazımdır və məni müsahibələrə dəvət etdilər. Artıq bir dəfə filmin kastinqində iştirak etmişəm, amma rolu ala bilməmişəm. Sonra narahat oldum və istədiyim kimi oynamadım. Ancaq indi təcrübə var və bəlkə də o, nəticə verəcək. Çünki mən daim öz üzərimdə işləyirəm - yeni mimikalar, yeni hərəkətlər barəsində düşünürəm... Yeri gəlmişkən, bu yaxınlarda improvizə etdim! Məni “Axşam bazarı” verilişinə dəvət etdilər və orada Şimamotonun anası roluna girə bildim, bu rolu ictimaiyyət qarşısında oynadım.
-Bütün bunlar sizdə insanların Şimamoto anaya canlı baxa biləcəyi stendap-şou yaratmaq ideyası doğurdu?
- Ümumiyyətlə, səhnə məni həmişə cəlb edib, bütün uşaqlığım orada keçib. Mən musiqi təhsili almışam və həmişə fortepiano konsertlərim olub. Öz personajlarımı səhnəyə çıxarmaq istəyirəm, amma bu, böyük işdir və işləri tək başıma görə bilmərəm. Bizə şou yarada bilən insanlar lazımdır. Mən genişmiqyaslı bir şey etmək istərdim - bir saat, bir saat yarım, müxtəlif səhnələrin toplanması və onları səhnəyə gətirmək, yəni, yumoristik şouya bənzər bir şey. Başqa bir çətinlik, bunun “birnəfərlik şou” olmasıdır. Bütün personajları özünüz oynadığınız zaman çətin olur. Film çəkmək və montaj etmək bir yana, bunu səhnədə, canlı, təkbaşına etmək tamam başqa şeydir...
-Elxan, təkcə blogerliyin yetərli olmaması, başqaları ilə öz biliklərinizi paylaşmaq, mentorluq ilə məşğul olmaq qənaətinə necə gəldiniz?
- Bu, 2021-ci ildə baş verdi. Artıq informasiya biznesində böyük proseslər gedirdi və blogerlərin hansısa təlim kursları keçirməsi normal hal idi. O vaxt mənim SMM sahəsində təcrübəm vardı və bu məsələdə kifayət qədər yaxşı idim: kopirayter, hesab meneceri, hekayə hazırlayan kimi işlədim və televiziyada çalışmağı bacardım. Televiziyada işləyən adam isə deyə bilər ki, cəhənnəmdən keçib (gülür). Başa düşdüm ki, mən bu biliyi, bu təcrübəni pula çevirmək istəyirəm. Bunun əvvəlcə bələdçi rolu oynayacağı barədə düşündüm. Amma başa düşdüm ki, təlim üçün müraciət var. Mesajlar almağa başladım, insanlar blog yazmağı öyrənmək istədiklərini yazdılar və SMM üzrə kursların olub-olmadığını soruşdular. Əvvəlcə, bu kurs hamı üçün idi, sonra hədəf auditoriyamı müəyyən etdim; bunlar ekspertlər, sahibkarlar və biznes sahibləridir, yəni, satışa çıxarmağa bir məhsulu olan insanlar. Son iki ildə diqqətimi onlara yönəldirəm. İndi getdikcə daha çox həyat tərzi ilə bağlı bloglar üçün daha çox müraciət alıram: yemək blogları, heç nə satmayan gözəllik blogları, lakin onlar reklam sifarişləri ala bilirlər. Prodüserimlə bu insanlar üçün məhsul yaratmaq barədə düşünməyə başladım. Hazırda inkişaf mərhələsindədir və biz onu buraxmaq üzrəyik.
- “Qızıl ortalıq” haradadır? Təsəvvür edək ki, bir gənc deyir ki, blogerlik gələcəkdir, qalan hər şey köhnəlib, işləmir. Məsələn, yaşlı nəslin adamı ona belə cavab verir: “Nə blogerlik? Məktəbi bitirməlisən, universitetə daxil olmalısan, peşə sahibi olmalısan”. Elə buradaca iki nəslin nümayəndəsi arasında münaqişə yaranır...
- “Qızıl ortalıq” məktəbə getmək, elementar biliklər əldə etmək və kütbeyin olmamaqdır. Bunu öyrənin və sonra istədiyinizi edin. Məsələn, mən Bülbül adına məktəbdə oxumuşam, bu, mənə gözəl biliklər, insani keyfiyyətlər verib, sonra Bakı Musiqi Akademiyasını bitirmişəm. Ali təhsil yetkinlik dövründə yaşamaq üçün çox yaxşı təcrübədir. Son tarixlər olanda, testləri vaxtında verməli olduğunuz vaxt, bir şey öyrəndiyiniz təqdirdə bu, sonrakı korporativ həyatda sizə faydalı olacaq. Bundan sonra siz bloger ola və ya mənim etdiyim kimi bunu təhsillə birləşdirə bilərsiniz.
-Hazırda ölkəmizdə bloger aləmində vəziyyət necədir?
- Blog yazanların “bolluğuna” baxmayaraq, bu, hələ də çox sınanmamış sahədir, gələcək deməkdir. Sosial şəbəkələrə milyardlarla sərmayə qoyulması boş yerə deyil. Bu, televiziyaya bənzəyir; o, ötən əsrdə yaranıb və indi də inkişaf edir. Sosial şəbəkələrdə də belədir. Sosial media modeli heç vaxt köhnəlməyəcək. İndi bütün bizneslərin öz “Instagram” səhifəsi var və bu platforma vasitəsilə satış həyata keçirilir.
Azərbaycanda vəziyyət pis deyil, blogerlərimiz, reklamçılarımız, ən azı 3-4 bloger agentliyi var və bu, artıq yaxşı haldır. Qazaxıstanda vəziyyət daha yaxşıdır, yəni, 2-3 dəfə mükəmməldir, Rusiyada və Qərbdə də - Avropa, Amerikada bu sahə artıq irəliləyir. Bir xüsusiyyətimiz də var; - Azərbaycanda üç dildən istifadə olunduğu üçün xarici brendlərlə əməkdaşlıq edən blogerlər də, ingilisdilli, türkdilli və rusdilli seqmentlər var.
-Sosial şəbəkələrin inkişafından danışdınız. Gəlin, sizin tərəqqinizdən bəhs edək. Beş-altı ildən sonra özünüzü harada görürsünüz?
- Düzünü desəm, müxtəlif istiqamətlərdə öz məktəbimi yaratmaq istəyirəm, hazırda bunun üzərində işləyirəm. Gələcəkdə mən bunu böyük bir platforma, insanın gedib öz kursunu seçə biləcəyi bir internet saytı kimi görürəm: marketinq, sosial şəbəkələrin saxlanması, müştərilərin cəlb edilməsi və sahibkarlar və ya sadəcə film çəkmək istəyən məhsulu olmayan adi insanlar üçün hesabları düzgün şəkildə qablaşdırma. onların gündəlik həyatı.
- Bu, daha çox marketinq, təhsil və biznes sahəsidir. Bəs yumoristik hissə? Özünüzü orada görürsünüz? Aktyor, yoxsa ssenarist kimi?
- Görürəm, amma hələ mənzərə tam aydın deyil. Bəlkə də formatlar dəyişəcək. Mənim 35 yaşım olanda bilmirəm necə olacaq, məsələn... ailə ilə, uşaqlarla... Baxmayaraq ki, yumoristika sahəsində ailə-uşaq sahibi olub işləməkdə davam edən yetkin komediyaçılar nümunəsi var.
- Sizcə, uğur formulunuz nədir?
- Mən çox çalışıram. Hər gün bir növ çəkilişim olur, demək olar ki, məzmunsuz bir gün yoxdur. Bu həyat tərzi çox uzun müddətdir ki, davam edir. Mən daim telefonlar almalıyam - çünki çoxlu materiallar var və yaddaş doldurulur. Uğurun sirri odur ki, çox çalışmaq və çox çəkmək lazımdır.
- Bu biznesə yeni başlayan blogerlərə və ya gələcəkdə bloger olmaq istəyənlərə nələri məsləhət görərdiniz?
- Hamıya bir universal məsləhət vermək mümkün deyil. Bir şey qida blogeri üçün uyğundur, digəri moda blogeri üçün. Bəzi insanlar özlərini filmə çəkmək istəyir, bəziləri isə yox. Ancaq ümumi məsləhət belədir: bir kağız parçasına 10 fikir yazın və müəyyən edin ki, nə çəkməlisiniz? Sonra gedib bu 10 videoçarxı hazırlayın və nəticəyə baxın. Nəyin yaxşı getdiyini, nəyin alınmadığını görün. Ən əsas olanı isə bu müddət ərzində bu müddət ərzində sizin çəkilişlərə mənfi və ya müsbət münasibətiniz məlum olacaq. Yəni, bu işə davam etmək istədiyiniz. Kameranı qurun, işıqlandırın, nəsə yayımlayın. Bu 10 çəkilişi yenidən çəkmək həvəsiniz qalıbmı? Beləliklə, bloger olmağa ehtiyacınız olub olmadığını başa düşə bilərsiniz.
- Məncə, bu əla məsləhətdir! Son sualım Şimamotonun anası ilə bağlı olacaq...
- Belə! (obraza girir)
-Əziz Şimamoto ana, xoşbəxtlik nədir?
-Oy, Xoşbəxtlik nədən ibarətdir? Yəqin ki, ailədən. Möhkəm, mehriban, yaxşı ailə, hər kəsiin bir-birini sevdiyi mühit. Uşaqlar da bura daxildir.
-Amma siz həmişə onların üstünə qışqırırsınız!
-(Gülür). Bu, sevgidən irəli gəlir. Sadəcə, psixoloqa getmirəm və ona görə də bunu düzgün etməyin yolunu bilmirəm.
-Bütün bunlara necə vaxt tapırsınız? Həm işləyirsiniz, həm valideyn komitəsinin üzvüsünüz, həm də iki uşaq, əriniz, ev işləri, bişir-düşür, Naza da daim zəng vurur, seriala da baxmaq lazım gəlir...
Bax, görürsünüz həyatım necə zəngindir. Bacardığım qədər, əlimdən gələni edirəm. Başqa əlacım yoxdur!
