Tədqiqatçıların fikrincə, insanların əksəriyyəti gündəlik həyatda özləri ilə psixi dialoqa girirlər. "Daxili səs" oxuyarkən mətni səsləndirməyə və baş verənləri şərh etməyə kömək edir. Ancaq son araşdırmalar göstərir ki, insanların 5-10%-nin belə daxili səsi yoxdur.
Daxili səsi olmayan insanlar çətinliklərlə üzləşirlər, çünki fikirləri sözə çevirmək üçün əlavə səy göstərməlidirlər. Bəziləri isə yalnız ünsiyyət üçün lazım olanda onları sözə çevirərək obrazlarda düşünməyə üstünlük verirlər.
Digərləri beyinlərini fikirləri şifahi şəkildə emal etməyən kompüterlə müqayisə edərək, onların "öz qaydasında" ünsiyyət qurduğunu iddia edirlər. Eyni zamanda, mətn məlumatının qavranılmasını "səssiz" sözləri oxumaq kimi təsvir edirlər.
Danimarka alimlərinin apardığı yeni araşdırma nəticəsində müəyyən edilib ki, daxili səsi olmayan insanlar sözləri daha pis yadda saxlayır və dilin səs tərəfinin vacib olduğu tapşırıqları yerinə yetirməkdə çətinlik çəkirlər.
46 könüllünün iştirak etdiyi təcrübə göstərdi ki, daxili monoloqun olmaması şifahi yaddaşın zəif olması ilə bağlıdır. Bu tip yaddaş sözlərə, biliklərə və simvollara mənaları təşkil etməyə və təyin etməyə kömək edir.
Həmçinin, daxili səsi olmayan insanlar qafiyə kimi dil və səs kateqoriyalarını daha pis qəbul edirlər
