Əhməd Cavad -Susmayan səs

Böyük Əhməd Cavad Azərbaycan xalqının böyük əksəriyyətinin cəhalət içərisində olduğunu dərk edirdi. Bu cəhaləti isə İslamın adından çıxış edən, molla və dindar cildinə girmiş şəxslər yaradırdı. XX əsrin əvvəllərində necə idisə indi XXI əsrdir və eyni qalıb cəhalət. Gözəl geyimlər, rənglər, tərzlər dəyişsə də beyin və düşüncə dəyişməz qalıb hələ də. Bu gün də, o illərdə də Vətən, Bayraq, Millət, İnkişaf, Ədalət, Bərabərlik yolunda mübarizə aparmaq əvəzinə əksər din xadimləri təriqət, məhzəb kafasından çıxa bilməyiblər. Onlar o dövrdə olduğu kimi təriqət və məhzəb yayanlar müsəlmanlara Quranı doğru və olduğu kimi anlatmaqdansa, ancaq öz şəxsi mənafelərini düşünmüşlər. O zaman da, bu gündə islamın adından çıxış edən bu axundlar, mollalar müsəlmanlıq, yoxsa başqa dinin təmsilçiləri olduğunu müəyyən etmək olmur.

Çünki müsəlmanlığa ən çox zərbə vuran başqa dinə tapınanlar deyil, məhz islamın adından çıxış edən bu ikiüzlü məhzəbçilər olmuşdur. İslam insanı Nəsimi demişkən "İki cahana sığmasını", ruh və bədən arasında bərabərlik yaradıb bəşəriyyəti yaxşılıq,gözəllik, sevgi ilə yaşamasını istəyir. Allah insanı canlıların ən alisi edib, böyük bir Ruhla təmin etmişdir. Çox heyf ki, o dövrdə də, bu gündə əksər İnsanlar Allahı özləri yox, hansısa məhzəb və təriqətlər yolu ilə tanımağa çalışırlar.

Çox təəssüf ki, o dövrdə də,indi də cəhalət qalıb. Əksər insanlar Vətən, Torpaq,Bayraq,Tarix və Dinə öz Ruh gözləri ilə deyil məzhəb və təriqətlərin gözü ilə baxırlar...

Bunu o zaman görən Əhməd Cavad yazırdı:

Ey axund, ey pişivayi-əhli-iman, bir utan!

Əllərindən dad edir ehkami-Quran, bir utan!

Hansı dinin əhlisən sən, yolmudur göstərdiyin?

Ümməti məhv eyləyəndə varmı iman, bir utan?

Hansı "Quran"dır sənə öyrətdi şeytan sirrini?

İşlərinçin qaldı şeytanlar da heyran, bir utan!

Zati-napakında, yahu, hissi-rəhman yoxmudur?

Saymadın Allahı, ey Allaha düşman, bir utan!

Ruhun şad olsun böyük İnsan

Sənə böyük sevgi ilə